Την Τρίτη 1 Απριλίου πραγματοποιήσαμε τον δεύτερο πολιτιστικό περίπατο στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια του προγράμματος ” Σ΄αναζητώ στη Σαλονίκη ….μια βόλτα σε δρόμους και μνημεία που αγαπήσαμε” και των μαθημάτων της Ιστορίας και των Θρησκευτικών. Στην αρχή γνωρίσαμε την Παναγία Χαλκέων ή Κόκκινη εκκλησιά , που είναι σταυροειδής βασιλική του 11ου αι. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν τα ψηφιδωτά της.
Κατόπιν επισκεφθήκαμε την μεγαλοπρεπή πεντάκλιτη βασιλική του πολιούχου μας Αγίου Δημητρίου με τα εξαιρετικά ψηφιδωτά που σώθηκαν από την πυρκαγιά του 1917. Η ιστορία αυτού του ναού ξεκινά από το 324 μΧ και ο ναός έπειτα από πολλές περιπέτειες χτίζεται, έτσι όπως είναι σήμερα μετά από το 1917.Προσκυνήσαμε τη λάρνακα με τα οστά του Αγίου και κατεβήκαμε στην κρύπτη με το αγίασμα.
Μετά περπατήσαμε στην Αγίου Δημητρίου, περάσαμε μπροστά από Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης που χτίστηκε το 1891 και είναι έργο του γνωστού αρχιτέκτονα Bιταλιάνο Ποζέλι. Χτίστηκε λίγο νοτιότερα από το παλιό Κονάκι, το οποίο πρέπει να είχε χτιστεί στα ερείπια βυζαντινού παλατιού. Ήταν η έδρα του βαλή Θεσσαλονίκης και στέγαζε υπηρεσίες. Κατεβήκαμε την οδό Βενιζέλου , είδαμε αριστερά μας το οθωμανικό λουτρό Αλκαζάρ και την αγορά Μπεζεστένι με τα υφάσματα. Φτάσαμε στο εβραϊκό Μουσείο. Εκεί μας περίμενε ο συλλέκτης και ιστορικός Μάνος Μαλαμίδης για να μας ξεναγήσει στην έκθεσή του ” Μνήμες Κατοχής” με αρχεία , φωτογραφίες και άλλο πολύτιμο υλικό από την εποχή της Κατοχής και την εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης. Πριν μπούμε στο Μουσείο είχαμε πολλές ερωτήσεις να του κάνουμε και μας είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ύστερα μπήκαμε στο Μουσείο όπου ξεναγηθήκαμε από τους υπεύθυνους για την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης , μάθαμε για τα έθιμα και τη θρησκεία τους και για τις τραγικές στιγμές που πέρασαν στα στρατόπεδα του θανάτου στη Γερμανία.Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η εκτυπωτική μηχανή με την οποία υποχρέωναν οι Γερμανοί τους Εβραίους να τυπώνουν τα κίτρινα άστρα που φορούσαν για να ξεχωρίζουν.
Στο ισόγειο του κτιρίου ήταν η έκθεση του κυρίου Μαλαμίδη και εκεί είδαμε από κοντά ταυτότητες κατοχικές , δελτία ψωμιού, πωλητήρια σπιτιών για ένα κομμάτι ψωμί, προκηρύξεις αντιστασιακών οργανώσεων και πολλά άλλα πολύτιμα αρχεία. Μαζί υπήρχαν και έργα εικαστικά από φοιτητές της σχολής Καλών Τεχνών με θέμα την Κατοχή.
Φύγαμε γεμάτοι εικόνες , εντυπώσεις και έχοντας πάρει ένα πολύ σημαντικό μάθημα ιστορίας , πολιτισμού και σεβασμού στο διαφορετικό, εξάλλου τι άλλο είναι η θεσσαλονίκη μας; Μια μεγάλη πολυπολιτισμική αγκαλιά.
